Tiyatro / Oyuncu

Hayalini kurduğum meslek için çok şanslı doğmuştum. Babam Devlet Tiyatroları sanatçısıydı ve her gün oyun izlerdim, kulislerde gezinirdim. İlk defa sahneye çıktığımda 8 yaşındaydım. Hani derler ya, sahne tozunu bir kere yuttun mu bir daha vazgeçemezsin diye… İşte o zamandan beri tek bir hayalim vardı, Hacettepe Üniversitesi Ankara Devlet Konservatuarı. Benimle aynı hayali kuranlara göre ben çok avantajlıydım ve bunun farkındaydım fakat bir süre sonra çok rahat hissetmeye başlamıştım. Tam da bu zamanlarda Kulis Sanat’la tanıştım. Başta bana söyledikleri şeylere sinirleniyordum, bu olmuyor yapamadın dediklerinde inanmak istemiyordum. Fakat sonradan farkettim ki hepsi benim iyiliğim için yapılan şeylerdi. Bir süre sonra konservatuar sınavının düşündüğüm gibi olmadığını ve bir sürü rakibim olucağını hatta kendi arkadaşlarımla bile rakip olduğumu farkettim. Tiyatroya dair herşeyi bildiğimi zannederken bana aslında daha yolun başında olduğumu farkettirdiler ve bir sürü şey öğrettiler, gerek tiyatroya dair, gerekse hayata dair. Sınav süreci başladığında hiç yanımdan ayrılmadılar.

Listeler açıklanırken onlarda bizim kadar heyecanlıydı… En önemlisi de ikinci bir evim ve ailem oldu. Bu zorlu süreçte beni yalnız bırakmayan ve yol gösteren Emre Yurttakalın’a , Serkan Melikoğlu’na , Ayşin Tabiloğlu’na , Erdi Can Aybaş’a , Muhammed Çakay’a , Ali Büyükkartal’a , Nazife Oğlakçıoğlu’na , Erhan Korkmaz’a , Zeynep Güngörenler’e , Asena Çelik’e ve desteklerini hiçbir zaman eksik etmeyen Korhan Melikoğlu’na ve Damla Kavas’a sonsuz teşekkür ederiimm. Hayalim gerçekleşti artık ben de Hacettepeliyim :). Ve ilerde beraber sahneye çıkabileceğim bir sürü abim-ablam var.